TINY 75 JAAR BIJ DE CLUB
Op zondag 7 februari 2016 vierde Tiny de Roos-de Dood haar 60 jarig huwelijk met Gerard de Roos in het Dorpshuis Landsmeer. De club grijpt deze bijzondere gelegenheid aan om het echtpaar en speciaal Tiny in het zonnetje te zetten. In ons jubileumjaar is het namelijk 75 jaar dat geleden dat klarinettiste Tiny lid werd van Amicitia. Een uitzonderlijke mijlpaal die wij niet eerder met een lid konden vieren.
Met een serenade, een speech van voorzitter Petra en een cadeau (klarinet met inscriptie + spaarpot met inhoud) verrasten we het bruidspaar tijdens hun feest.
Onderstaand de geschiedenis van Tiny bij de vereniging die zij voor ons op papier heeft gezet:
“Als mijn vader uitvoeringen had met Amicitia ging ik altijd luisteren. Dat vond ik heerlijk. Ik wilde al veel langer bij de muziek, maar ik moest wachten tot ik tien jaar was. Waarschijnlijk omdat mijn vader mij te jong vond. Ik had nog geen fiets en een jong meisje laat je niet alleen over straat lopen.
Ik wilde heel graag saxofoon spelen maar volgens Pa was er meer behoefte aan een althoorn speler. Hij beheerde in die tijd de instrumenten en het werd de althoorn. Mijn enthousiasme voor het instrument was niet zo groot want ik vond de muziek heel saai. Dat is nu heel anders, de hoorns hebben heel mooie partijen. Ik kreeg les van Paul Geugjes, de dirigent die toen voor het orkest stond. Als je het lesboekje half uit had mocht je in het orkest meespelen. Toen ik in het orkest kwam hadden we 28 leden en 5 in opleiding. We speelden in de zaal van P.Leguit en tijdens de oorlog zaten we in de zaal te repeteren rond de potkachel bij gebrek aan meer verwarming.
De uitvoeringen waren anders dan nu. Voor de pauze muziek en daarna altijd een toneelstuk, hetzij van de Flierefluiters of de Croosduykers. Enkele jaren later mocht ik overstappen naar de bugel en heb dat gespeeld tot 1981. Toen was ons ledental gezakt tot 18 en zeiden we met een paar leden tegen elkaar: “Hoe dan ook, we gaan door”. Doordat we overgingen naar harmonie steeg het ledenaantal snel. Het betekende wel dat ik werd gevraagd naar de klarinet over te stappen want in een harmonie horen geen bugels. Best lastig als je al 50 jaar bent.
Door al die jaren heen heb ik al heel wat leden zien komen en gaan. Ook waren de concoursen anders dan nu. Die werden altijd buiten gegeven. Meestal feestelijk. Daarna zijn we jaren voor concours naar de concertzaal in Leiden gegaan. Nu wisselt het nogal eens.
We hebben een prachtig groot orkest met veel jeugd en enthousiaste leden. Op dit moment bezoek ik de repetities maar voor de helft omdat ik moeilijk kan zitten, heel jammer.”
